Σχέδιο Διεθνούς Αεροδρομίου Καστελίου Κρήτης

Αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να γίνει το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι, δηλώνουν οι κάτοικοι σε Αρχάγγελο και Ρουσοχώρια.

Οι κάτοικοι των δύο χωριών, ανάμεσα στα οποία πρόκειται να τοποθετηθεί η νέα πίστα του Διεθνούς Αεροδρομίου Καστελίου, εκφράζουν έντονες επιφυλάξεις αναφορικά με το πώς το συγκεκριμένο έργο μπορεί να υλοποιηθεί.

Ταυτόχρονα, εμφανίζονται αποφασισμένοι να μην γίνουν “πρόσφυγες στον τόπο τους”, ενώ εκτιμούν πως το κόστος για τα δύο χωριά θα είναι πολύ μεγάλο, αν δημιουργηθεί τελικά το αεροδρόμιο.

Στο μεταξύ σοβαρές αντιρρήσεις για το προτεινόμενο “μάστερ πλαν” του αεροδρομίου έχει και η δημοτική Aρχή του Καστελίου. Μάλιστα ο δήμαρχος κ.Σμυρνάκης εμφανίζεται εξοργισμένος καθώς υποστηρίζει ότι τα αρχικά σχέδια που του είχαν δείξει είναι εντελώς διαφορετικά!


“Δεν θα γίνουμε πρόσφυγες πάνω στην ίδια μας τη γη” υποστηρίζουν κάτοικοι σε Αρχάγγελο και Ρουσοχώρια, αναφορικά με το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης τους σε περίπτωση δημιουργίας του νέου Διεθνούς Αεροδρομίου Καστελίου.

Τα δύο χωριά, είναι αυτά που φαίνεται πως αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες από τη δημιουργία του αεροδρομίου, αφού στα Ρουσοχώρια και τον Αρχάγγελο πρόκειται να είναι η αρχή και το τέρμα αντίστοιχα του νέου αεροδιαδρόμου.

Οι κάτοικοι στα δύο χωριά εμφανίζονται ιδιαίτερα αμήχανοι, εξαιτίας της άγνοιας που δηλώνουν πως έχουν, ενώ σε κάθε περίπτωση υπογραμμίζουν πως δεν πρόκειται να αφήσουν τα σπίτια τους.

Η ανησυχία είναι έντονη και στα δύο χωριά, καθώς οι κάτοικοι τους, μοιάζουν σαν “χαμένοι” αναφορικά με το τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν φαίνονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους, ούτε και να δεχτούν απαλλοτριώσεις “που δεν πρόκειται να τους εξασφαλίσουν”.

Ο Αρχάγγελος

“Ακόμη περιμένουμε μέρος των αποζημιώσεων από τα χωράφια που μας πήραν για να γίνει το μαχητικό αεροδρόμιο” αναφέρουν κάτοικοι στον Αρχάγγελο, ο οποίος συνορεύει με το δυτικό τμήμα της 133 Σμηναρχίας Μάχης Καστελίου.

Οι κάτοικοι στο χωριό εμφανίζονται ιδιαίτερα συγκρατημένοι σε σχέση με τις εξαγγελίες του κ. Σουφλιά, υποστηρίζοντας πως “ο υπουργός ξεκίνησε μία ακόμα προεκλογική εκστρατεία, για να βοηθήσει την Νέα Δημοκρατία που δεν έχει άλλες λύσεις να προτείνει”.

Στον Αρχάγγελο κανένας δεν θέλει να αφήσει το σπίτι του, αλλά και κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να παραχωρήσει το οποιοδήποτε μέρος της περιουσίας του για να γίνει το νέο Διεθνές Αεροδρόμιο.

“Την ίδια ιστορία έχουμε ξαναζήσει και με το πολεμικό αεροδρόμιο, όταν μας πήραν τα χωράφια μας και μας άφησαν δυο ρίζες ελιές έξω από το σύρμα της Σμηναρχίας” αναφέρει ο κ. Νίκος Μπιτζαράκης, ο οποίος υποστηρίζει πως ήδη η περιοχή αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα από την λειτουργία της Σμηναρχίας.

“Δεν μπορούμε πια να καλλιεργήσουμε τα χωράφια μας από τα λάδια και τα καυσαέρια των αεροπλάνων”, τονίζει ο κ. Μπιτζαράκης, υπογραμμίζοντας: “Καλύτερα να μην έχουμε αεροδρόμιο, παρά να έχουμε τόσα ζητήματα. Εμείς πάντως δεν ξεσηκωνόμαστε για να φύγουμε από τα σπίτια μας”.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι δηλώσεις του κ. Μιχάλη Τζαγκαράκη.

“Τη ζημιά που θα γίνει στην περιοχή την ξέρουμε, δεν χρειαζόμαστε κάποιον να μας λέει απλά όμορφα λόγια” αναφέρει και προσθέτει:

“Εδώ σηκώνονται τα μαχητικά αεροσκάφη μια φορά την ημέρα και όλα τα σπίτια μας σείονται, δεν θα υπάρχει πρόβλημα όταν συνεχώς θα σηκώνονται αεροπλάνα και μάλιστα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους;”.

Ταυτόχρονα ο κ. Τζαγκαράκης τονίζει το γεγονός πως το σπίτι του, όπως και πολλών άλλων κατοίκων στον Αρχάγγελο είναι καινούριο, οπότε είναι πολύ δύσκολο να λάβει τα χρήματα των αποζημιώσεων που χρειάζεται για να φύγει από το χωριό.

“Τόσοι νέοι άνθρωποι επένδυσαν στο χωριό, έφτιαξαν σπίτια, δουλεύουν εδώ. Πώς θα φύγουν και ποιος θα έρθει να τους διώξει;” διερωτάται ο κ. Τζαγκαράκης, επισημαίνοντας τα πολλαπλά προβλήματα.

“Αυτούς τους όρους που μας λέει το υπουργείο εμείς δεν τους θέλουμε και δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε τις περιουσίες μας για να γίνει το αεροδρόμιο” τονίζει από την πλευρά της η κ. Κατερίνα Τσιμπιμπάκη και προσθέτει: “Εμείς ξένοι στον τόπο μας δεν γινόμαστε. Ούτε δεχόμαστε ν’ αφήσουμε το χωριό μας και να πάμε σε μια νέα συνοικία σαν να είμαστε πρόσφυγες”.

Τα Ρουσοχώρια

Έντονες είναι οι ανησυχίες που εκφράζουν οι κάτοικοι στα Ρουσοχώρια, το χωριό απ’ όπου σύμφωνα με τους σχεδιασμούς θα αρχίζει ο νέος αεροδιάδρομος.
Οι κάτοικοι στο χωριό δηλώνουν πως ζουν με την άγνοια και την αμηχανία, φοβούμενοι ότι η έναρξη του έργου θα σηματοδοτήσει και την καταστροφή πολλών κατοίκων του χωριού.

“Ποιος λέτε να θέλει ν’ αφήσει όλη του την περιουσία και να πάει να ζήσει με πολύ λιγότερα αλλού;” ρωτά ο κ. Κωστής Ζερβάκης, ο οποίος είναι νέος σε ηλικία αγρότης του χωριού.

“Η μόνη περίπτωση που υπάρχει πιθανότητα να αφήσουμε τα σπίτια μας είναι να πάρουμε τέτοιες αποζημιώσεις που θα μας επιτρέπουν να ζούμε όπως ζούσαμε τώρα και θα μας εξασφαλίζουν ανάλογες συνθήκες κάπου κοντά κι ανάλογα έσοδα”, αναφέρει συνεχίζοντας και προσθέτει: “Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να γίνει. Η Πολιτεία θέλει απλά να κάνει ένα έργο, αλλά δεν έχει τα χρήματα να μας αποζημιώσει. Οπότε βλέπω πολύ δύσκολο να γίνεται αυτό το έργο. Εκτός κι αν γίνει χωρίς συναίνεση και μας αφήσουν στο δρόμο”.

Ανάλογες απόψεις διατυπώνει και ο κ. Σταύρος Κουμούλας, ο οποίος μεγάλωσε στο χωριό κι έχει αναπτύξει μία σοβαρή γεωργική δραστηριότητα.

“Κανείς από το χωριό δεν θ’ αφήσει το σπίτι και την περιουσία του” εκτιμά ο κ. Κουμούλας για να τονίσει: “Τα σπίτια μας είναι η ζωή μας. Και πέρα από τα χωράφια μας δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε. Πού θα πάμε αν μας διώξουν ; Στα γραφεία ;” Ο κ. Κουμούλας επιπρόσθετα αναφέρει πως ακόμη κι αν δεν πρέπει να φύγουν οι κάτοικοι από το χωριό, η διαβίωση τους θα γίνει πολύ δύσκολη.

“Θέλουν να μας βάλουν σε μια φυλακή, δίνοντας μας διπλά τζάμια και γεμίζοντας τον αέρα θόρυβο και καυσαέρια” τονίζει ο κ. Κουμούλας που πιστεύει πως το αεροδρόμιο Καστελίου είναι ένα έργο που δεν μπορεί να ωφελήσει τα Ρουσοχώρια.

Το θέμα διαβίωσης των κατοίκων στην περίπτωση που θα φύγουν από το χωριό, θέτει ο κ. Κώστας Τραμπάκουλας.

“Εγώ έχω ένα σπίτι 200 τετραγωνικά με αποθήκες και μηχανήματα που στοιχίζουν πάνω από 100.000 ευρώ. Ποιος μπορεί να με αποζημιώσει γι’ αυτά και πού μπορώ να βρω ανάλογες συνθήκες εκτός από το χωριό μου;” διερωτάται ο κ. Τραμπάκουλας, τονίζοντας πως οι κάτοικοι του χωριού είναι αδύνατο να αποζημιωθούν έτσι όπως θα έπρεπε, αλλά και ταυτόχρονα πάρα πολύ δύσκολο να κάνουν μια νέα αρχή.

“Είμαι 59 ετών και δουλεύω μια ζωή για ν’ αποκτήσω όσα έχω. Δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεκινήσω από την αρχή τα πάντα, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως το κράτος μας εξασφαλίζει τις ίδιες συνθήκες κάπου αλλού” τονίζει.

Στην διασφάλιση των νέων του χωριού, δίνει έμφαση ο κ. Μανώλης Κυριακάκης.

“Αν το κράτος κάνει τέτοιο ξεσηκωμό στο χωριό, τουλάχιστον πρέπει να εξασφαλίσει πως τα παιδιά μας και οι νέοι που βρίσκονται εδώ, θα έχουν δουλειά στο νέο αεροδρόμιο” υποστηρίζει, τονίζοντας: “Όμως εμείς είμαστε αγρότες κι εδώ έχουμε τα πάντα. Δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλές λύσεις για εμάς, ούτε και τα χρήματα για να αποζημιωθούμε και να αρχίσουμε κάτι καινούριο. Τα προβλήματα θα είναι μεγάλα αν γίνει τελικά το αεροδρόμιο”.

( πηγή :www.patris.gr/articles/152223/90470 )